Tijdens de stops kwamen alle sledes bij elkaar. Daarna vertrokken ze één voor één. Er zat meestal flinke ruimte tussen de sledes waardoor je het gevoel kreeg alleen te reizen. Soms werden we ingehaald door een andere slede. Je zag dan opeens van die wolfachtige poolhonden naast je rennen.

Tijdens het reizen op de slee hadden we ook onze balaclava op. Alleen onze ogen en een stukje boven de neus was niet bedekt. We droegen zonnebrillen met speciale glazen om sneeuwblindheid tegen te gaan. De wind kwam soms stiekem onder de bril in de ogen.

Aan het eind van de middag kwamen we in Kangerluk aan na het laatste stuk soepeltjes over het fjordijs te hebben gereisd met de slede. Op Disko Eiland leven alleen een aantal Inuit in Qeqertarsuaq en Kangerluk. Kangerluk ligt aan de ingang van de grote en diepe Disko Fjord boven op rotsen. Wij sliepen hier bij de Inuit thuis. De huisjes waren van hout en de potkachel stond flink te branden. Wat een hitte binnen zeg. Vele lagen kleding gelijk uit gedaan. Leek wel een sauna. We konden de mensen niet verstaan maar toen we met stroopwafels en later mandarijnen kwamen was iedereen gelukkig. De Inuit hebben geen douche in huis en geen normaal toilet. De toiletpot was een gele zak waar je je behoefte in kon doen.

Die avond hebben we muskusos vlees gegeten. Het smaakt een beetje naar draadjesvlees en is dus lekker. Het traditionele Groenlandse eten is tot nu toe meegevallen. Mogelijk hebben ze het een beetje verwesterd voor ons. Soms kregen we vlees, maar meestal kregen we vis te eten met aardappels en wat groente erbij.